Story

Als klein meisje voelde ik me al verbonden met de kunst van mijn oma. Op dat moment wist ik heel goed wat ik wilde worden “net als oma”.

Thuis waren de knutsel spullen altijd voorradig. Ik bracht knutselend mijn jeugd door. Doordat we niet veel speelgoed hadden, werd ik erg creatief. Als ik iets wilde maakte ik het. Zo maakte ik poppenhuis meubels en kleine accessoires zelf.

Ook was ik vaak in oma haar atelier aan het knutselen. Bij elk bezoek was en ben ik nog steeds nieuwsgierig naar het werk wat in haar atelier ontstaan is. Mijn oma werkt op basis van haar gevoel en laat haar hier door leiden. Wat zorgt voor een niet alledaagse kunst, wat me erg inspireert.

Toch heb ik het karakter alles uit te denken. Visualiseren en schetsen. Alles moet tot in de detail kloppen.

Toen ik ging studeren koos ik voor een andere richting. Ik werd bouwkundig ingenieur en ga werken bij een architectenbureau in Groningen. Iets wat erg bij me past. Het tot in detail uitdenken van gebouwen. Nog steeds iets wat ik heerlijk vind om te doen. Alleen miste ik creativiteit en het alleen zijn.

In alleen zijn, ontstaat creativiteit

Ik ben mij “net als oma” in de kunst gaan ontwikkelen.

Vooral surrealisme past bij mij. Het zijn puzzelstukjes die in mijn schilderij bij elkaar komen. Allemaal met hun eigen betekenis, samen vormen deze een schilderij met emotie.

Ik heb gekozen voor geluk.

Anouk Arends